لیوان پلاستیکی درجه مواد غذایی: چگونه آن را شناسایی کنیم؟ کدام مواد واقعاً مقاوم در برابر حرارت و ایمن هستند؟

در زندگی روزمره، لیوان های پلاستیکی به دلیل مزایای سبک وزن، نشکن و قابل حمل بودن، به طور گسترده ای برای آب آشامیدنی، نوشیدنی و حتی نوشیدنی های گرم مورد استفاده قرار می گیرند. با این حال، همه لیوان‌های پلاستیکی بی‌خطر نیستند – برخی از لیوان‌های پلاستیکی غیرغذایی با کیفیت پایین ممکن است در تماس با غذا یا مایعات داغ، مواد مضری (مانند نرم‌کننده‌ها یا فلزات سنگین) آزاد کنند که این امر خطراتی برای سلامت انسان به همراه دارد. در میان آنها، لیوان های پلاستیکی درجه مواد غذایی برای رعایت استانداردهای ایمنی دقیق طراحی شده اند، اما بسیاری از مصرف کنندگان با نحوه تشخیص آنها از لیوان های پلاستیکی معمولی مشکل دارند. این مقاله به طور سیستماتیک نحوه شناسایی لیوان های پلاستیکی مناسب مواد غذایی و اینکه کدام مواد واقعاً در برابر حرارت مقاوم و بی ضرر هستند را توضیح می دهد.

چرا انتخاب لیوان های پلاستیکی درجه یک بسیار مهم است؟

قبل از یادگیری روش های شناسایی، درک دلیل درجه بندی مواد غذایی ضروری است لیوان های پلاستیکی یک انتخاب ضروری هستند لیوان های پلاستیکی غیرغذایی معمولاً از پلاستیک بازیافتی یا پلیمرهای ارزان قیمت ساخته می شوند که استانداردهای ایمنی تماس با مواد غذایی را رعایت نمی کنند. هنگامی که برای نگهداری غذا یا نوشیدنی ها استفاده می شود - به خصوص نوشیدنی های گرم (مانند آب جوش، قهوه یا شیر داغ) - ممکن است این فنجان ها تحت واکنش های شیمیایی تحت گرما قرار گیرند و باعث شوند مواد مضر به داخل مایع نفوذ کنند.

به عنوان مثال، برخی از پلاستیک های غیرغذایی حاوی فتالات هستند (نوعی نرم کننده که برای افزایش انعطاف پذیری استفاده می شود). زمانی که فتالات ها گرم می شوند به راحتی در نوشیدنی ها حل می شوند و وارد بدن انسان می شوند و به طور بالقوه سیستم غدد درون ریز را به خصوص برای کودکان و زنان باردار مختل می کنند. علاوه بر این، فلزات سنگین (مانند سرب، کادمیوم) در پلاستیک های با کیفیت پایین نیز ممکن است در طول زمان به غذا مهاجرت کنند و منجر به مسمومیت مزمن شوند.

از سوی دیگر، لیوان‌های پلاستیکی درجه‌بندی مواد غذایی از موادی ساخته شده‌اند که گواهی‌های ایمنی مواد غذایی را دریافت کرده‌اند (مانند FDA در ایالات متحده، اتحادیه اروپا 10/2011، یا استانداردهای ملی مانند GB 4806 در چین). این مواد از نظر سمیت، مهاجرت مواد مضر و مقاومت در برابر حرارت مورد آزمایش قرار گرفته‌اند و اطمینان می‌دهند که هیچ جزء مضر حتی در تماس با غذا یا مایعات داغ آزاد نمی‌شود. انتخاب لیوان های پلاستیکی مناسب برای مواد غذایی نه تنها تضمینی برای سلامت شخصی است، بلکه راهی برای جلوگیری از خطرات بالقوه سلامتی طولانی مدت است.

چگونه لیوان های پلاستیکی درجه مواد غذایی را شناسایی کنیم؟ 5 روش عملی

تشخیص لیوان‌های پلاستیکی درجه‌بندی مواد غذایی از لیوان‌های غیرغذایی نیازی به تجهیزات حرفه‌ای ندارد—شما می‌توانید به راحتی از طریق 5 روش عملی زیر قضاوت اولیه را انجام دهید:

1. علامت "Food-Grade Mark" روی بدنه فنجان را بررسی کنید

مستقیم ترین و قابل اطمینان ترین روش این است که به دنبال علامت درجه غذایی چاپ شده روی لیوان پلاستیکی باشید. تولید کنندگان معمولی به وضوح نوع مواد و گواهی تماس با غذا را در پایین یا کنار فنجان علامت گذاری می کنند. علائم رایج عبارتند از:

• علائم استاندارد ملی: به عنوان مثال، در چین، محصولات پلاستیکی با درجه مواد غذایی باید با "GB 4806.7-2016" (استاندارد ملی مواد و محصولات پلاستیکی در تماس با غذا) علامت گذاری شوند. در اتحادیه اروپا، علامت معمولاً "CE" (نشان دهنده انطباق با دستورالعمل های ایمنی مواد غذایی اتحادیه اروپا) به اضافه "تماس با غذا" یا نماد چنگال و چاقو است. در ایالات متحده، علامت گواهی FDA ممکن است چاپ شود.

• کدهای شناسایی مواد: ته فنجان اغلب دارای یک علامت مثلث با عدد (1-7) است که نشان دهنده مواد پلاستیکی مختلف است. اگرچه همه کدها مستقیماً "درجه غذا" را نشان نمی دهند، برخی از مواد (مانند 5، 7 برای انواع خاصی) معمولاً برای تماس با غذا استفاده می شوند. توجه: خود کد یک گواهینامه غذایی نیست، اما می تواند به شما در شناسایی مواد کمک کند (جزئیات بیشتر در بخش بعدی).

هشدار: اگر یک لیوان پلاستیکی اصلاً علامتی نداشته باشد، یا علامت ها تار، ناقص یا فقط دارای کلمات مبهم مانند "پلاستیک با کیفیت بالا" بدون استانداردها یا کدهای خاص باشد، احتمالاً یک محصول غیرغذایی است و باید از آن اجتناب شود.

2. ظاهر و بافت جام را رعایت کنید

درجه غذایی لیوان های پلاستیکی و انواع غیرغذایی از نظر ظاهر و بافت تفاوت قابل توجهی دارند:

• درجه غذایی cups: The surface is smooth, uniform in color, and free of obvious blemishes (such as bubbles, scratches, or uneven color blocks). The texture is firm but not brittle—when pressed gently, it can return to its original shape without cracking. The cup body is transparent or translucent (for clear materials) with no turbidity or impurities visible.

• فنجان های غیر غذایی: سطح ممکن است ناصاف، با علائم کپک قابل مشاهده یا لبه های ناهموار باشد. رنگ اغلب مات است یا درخشندگی عجیبی دارد (مانند درخشش چرب)، و برخی ممکن است بوی پلاستیک تند داشته باشند. بافت یا خیلی نرم است (در صورت فشرده شدن به راحتی تغییر شکل می دهد) یا خیلی شکننده است (در صورت افتادن به راحتی شکسته می شود) که نشان دهنده کیفیت پایین مواد است.

نکته: برای لیوان‌های پلاستیکی رنگی، آن‌هایی را انتخاب کنید که رنگ‌های یکنواخت و روشن دارند—از فنجان‌هایی با رنگ‌های محو یا تغییر رنگ اجتناب کنید (مثلاً وقتی با پارچه‌ای مرطوب پاک می‌شوند، رنگ از بین می‌رود)، زیرا ممکن است نشان دهنده استفاده از رنگدانه‌های نامرغوب حاوی فلزات سنگین باشد.

3. فنجان را برای بوهای غیرعادی بو کنید

فنجان های پلاستیکی ساخته شده از مواد غذایی تقریباً هیچ بویی ندارند، در حالی که فنجان های غیرغذایی اغلب بوی پلاستیک قوی یا سایر بوهای غیرعادی (مانند بوی تند شیمیایی) متصاعد می کنند. روش شناسایی ساده است:

• بوی خشک: فنجان را از بسته بندی خارج کرده و مستقیماً بو کنید. اگر بوی پلاستیک واضحی وجود داشته باشد، احتمالاً بوی پلاستیکی ندارد.

• تست آب داغ: آب جوش را داخل فنجان بریزید و روی آن را بپوشانید و بگذارید 5 تا 10 دقیقه بماند. سپس آب را بیرون بریزید و داخل فنجان را بو کنید. اگر بوی تند (مانند بوی سوختگی یا شیمیایی) متصاعد شود، به این معنی است که فنجان ممکن است مواد مضر را در هنگام گرم شدن آزاد کند و مناسب غذا نیست.

اصل: پلاستیک های درجه بندی مواد غذایی از پلیمرهای با خلوص بالا با خواص شیمیایی پایدار ساخته شده اند، بنابراین حتی در هنگام گرم شدن نیز بو متصاعد نمی شوند. پلاستیک های غیرغذایی اغلب حاوی ناخالصی ها یا مواد افزودنی (مانند نرم کننده های با کیفیت پایین) هستند که در زیر گرما تبخیر می شوند و بوهای غیرعادی ایجاد می کنند.

4. مقاومت حرارتی را با آب داغ تست کنید

اگرچه این روش مخرب است (برای فنجان های گران قیمت توصیه نمی شود)، اما می تواند به سرعت مقاومت حرارتی و ایمنی فنجان را تأیید کند:

• طرز تهیه: داخل فنجان آب جوش بریزید و بگذارید 30 دقیقه بماند. توجه داشته باشید که آیا فنجان تغییر شکل می دهد، نرم می شود یا نشتی دارد. در همان زمان، دیواره بیرونی فنجان را لمس کنید - اگر احساس می‌کنید به طور غیرعادی داغ می‌شود (نشان دهنده عایق حرارتی ضعیف است، که ممکن است به معنای مواد ناپایدار باشد)، یا اگر بدنه فنجان نرم شود و به راحتی فشرده شود، احتمالاً فنجانی غیرغذایی با مقاومت حرارتی کم است.

• درجه غذایی performance: Qualified food-grade plastic cups (especially those designed for hot drinks) can withstand temperatures of 100°C or higher without deformation, softening, or releasing odors. For example, cups made of PP or PCTG materials can easily withstand boiling water.

توجه: از این روش برای فنجان هایی که به وضوح علامت "فقط برای نوشیدنی های سرد" دارند، استفاده نکنید، زیرا حتی مواد غذایی که برای دماهای بالا طراحی نشده اند ممکن است در معرض آب جوش تغییر شکل دهند.

5. اطلاعات سازنده و محصول را بررسی کنید

تولیدکنندگان معمولی لیوان پلاستیکی درجه مواد غذایی، اطلاعات کامل محصول، از جمله نام سازنده، آدرس، اطلاعات تماس، تاریخ تولید و ماندگاری (در صورت وجود) را ارائه خواهند داد. می توانید این اطلاعات را روی بسته بندی محصول یا بدنه فنجان بررسی کنید:

• علائم قابل اعتماد: سازنده دارای یک نام تجاری معروف یا یک نام شرکت ثبت شده است (نه یک "کارخانه پلاستیک XX" مبهم). بسته بندی تمیز، با چاپ واضح و بدون غلط املایی است.

• پرچم های قرمز: بسته بندی خشن است، بدون اطلاعات سازنده یا فقط یک نام تجاری جعلی است. اطلاعات محصول بر روی برچسبی چاپ می شود که به راحتی جدا می شود (ترفند رایج برای محصولات تقلبی).

نکته: اگر در مورد برند مطمئن نیستید، می‌توانید اطلاعات سازنده را به صورت آنلاین جستجو کنید—شرکت‌های معمولی وب‌سایت‌های رسمی یا اسناد گواهی محصول خواهند داشت، در حالی که محصولات غیرغذایی اغلب اطلاعات نام تجاری قابل ردیابی ندارند.

کدام مواد از لیوان های پلاستیکی درجه مواد غذایی واقعاً مقاوم در برابر حرارت و ایمن هستند؟

همه مواد پلاستیکی درجه بندی مواد غذایی در برابر حرارت مقاوم نیستند - برخی فقط برای نوشیدنی های سرد مناسب هستند، در حالی که برخی دیگر می توانند در برابر حرارت بالا مقاومت کنند. در زیر متداول ترین مواد پلاستیکی ایمن و مقاوم در برابر حرارت به همراه ویژگی ها و سناریوهای قابل اجرا آورده شده است:

1. پلی پروپیلن (PP، کد مواد 5)

PP پرمصرف ترین ماده پلاستیکی برای مواد غذایی است که به دلیل مقاومت عالی در برابر حرارت و ایمنی شناخته شده است. در نماد مثلث پایین فنجان با عدد "5" مشخص شده است.

• مقاومت در برابر حرارت: می تواند دمای 120-140 درجه سانتیگراد را تحمل کند که بالاتر از نقطه جوش آب (100 درجه سانتیگراد) است. می توان از آن برای نگه داشتن آب جوش، قهوه، شیر داغ و حتی قرار دادن آن در مایکروویو برای گرم کردن استفاده کرد (توجه داشته باشید: ممکن است برخی از فنجان های PP با طرح های تزئینی قابل استفاده در مایکروویو نباشند - علامت را بررسی کنید).

• ایمنی: PP یک پلیمر پایدار و بدون نرم کننده یا فلزات سنگین است. این ماده حتی در صورت گرم شدن نیز مواد مضر را آزاد نمی کند و گواهینامه های سختگیرانه ایمنی مواد غذایی را در سراسر جهان دریافت کرده است.

• مزایا: سبک، مقاوم در برابر ضربه (در صورت افتادن به راحتی شکسته نمی شود)، مقاوم در برابر خوردگی (با نوشیدنی های اسیدی یا قلیایی مانند آب میوه یا چای واکنش نشان نمی دهد) و به راحتی تمیز می شود (قابل شستشو در ماشین ظرفشویی).

• معایب: شفافیت متوسط ​​است (معمولاً سفید شیری یا نیمه شفاف، کاملاً شفاف نیست) و ممکن است پس از قرار گرفتن طولانی مدت در معرض نور خورشید (اشعه UV) شکننده شود.

• بهترین برای: لیوان نوشیدنی روزانه، لیوان مسافرتی، لیوان آب کودکان، ظروف غذای ایمن برای مایکروویو.
  
  

2. کوپلی استر تریتان (تریتان، کد مواد 7)

تریتان یک پلاستیک با کیفیت غذایی با کارایی بالا است که در سال‌های اخیر ساخته شده و متعلق به خانواده کوپلی استر است (اغلب با کد 7 مشخص می‌شود، اما باید برچسب "Tritan" را بررسی کنید). این به طور گسترده ای در فنجان های پلاستیکی با کیفیت بالا استفاده می شود.

• مقاومت در برابر حرارت: می تواند تا دمای 100-110 درجه سانتی گراد را تحمل کند که برای نگهداری آب جوش یا نوشیدنی های گرم مناسب است. با این حال، برای گرم کردن طولانی مدت در اجاق مایکروویو توصیه نمی شود (دماهای زیاد طولانی مدت ممکن است بر عمر مفید آن تأثیر بگذارد).

• ایمنی: تریتان حاوی بیسفنول A (BPA) نیست، ماده مضری که ممکن است سیستم غدد درون ریز را مختل کند. این غیر سمی، بی بو است و حتی در تماس با مایعات داغ، هیچ ماده مضری را آزاد نمی کند. توسط FDA، اتحادیه اروپا و سایر مقامات تایید شده است.

• مزایا: شفافیت بالا (مقایسه با شیشه، شفاف و روشن)، مقاومت در برابر ضربه خوب (بادوام تر از شیشه، شکستن آسان) و مقاومت در برابر خوردگی شیمیایی (می تواند نوشیدنی های گازدار، آب میوه و سایر نوشیدنی های اسیدی را بدون لکه یا جذب بو نگه دارد).

• معایب: قیمت بالاتر از فنجان های PP، و برخی از فنجان های تقلیدی تریتان با کیفیت پایین ممکن است از کوپلی استرهای ضعیفی استفاده کنند که استانداردهای ایمنی را رعایت نمی کنند.

• بهترین برای: لیوان های آب سطح بالا، بطری های ورزشی، فنجان های نوشیدنی کودکان (به ویژه برای والدینی که به دنبال شفافیت و ویژگی های بدون BPA هستند).
  
  

3. کوپلی استر PCTG (PCTG، کد مواد 7)

PCTG نوع دیگری از مواد کوپلی استر درجه مواد غذایی است که شبیه تریتان اما با عملکرد کمی متفاوت است. همچنین با کد 7 مشخص شده است و اغلب روی بدنه فنجان برچسب "PCTG" را نشان می دهد.

• مقاومت در برابر حرارت: می تواند تا دمای 109 درجه سانتی گراد را تحمل کند که برای نگهداری نوشیدنی های گرم مانند آب جوش یا قهوه مناسب است. مقاومت حرارتی بهتری نسبت به پلاستیک PET معمولی دارد اما برای گرمایش مایکروویو توصیه نمی شود.

• ایمنی: PCTG بدون BPA، غیر سمی است و پایداری شیمیایی عالی دارد. در تماس با مواد غذایی یا مایعات داغ مواد مضر آزاد نمی کند و با استانداردهای جهانی ایمنی مواد غذایی مطابقت دارد.

• مزایا: شفافیت عالی (شفاف و براق، مانند شیشه)، چقرمگی خوب (ترک یا تغییر شکل دادن آسان نیست)، و مقاومت در برابر زرد شدن (حتی پس از استفاده طولانی مدت یا قرار گرفتن در معرض نور خورشید زرد نمی شود).

• معایب: مقاومت در برابر ضربه کمی کمتر از Tritan است و قیمت نسبتاً بالا است.

• بهترین برای: لیوان های آشامیدنی شفاف، فنجان های آب میوه، ظروف نوشیدنی سرد/گرم (مناسب برای کاربرانی که شفافیت و مقاومت در برابر حرارت را ارزش می دهند).
  
  

4. پلی اتیلن با چگالی بالا (HDPE، کد ماده 2)

HDPE یک ماده پلاستیکی معمولی برای مواد غذایی است که با کد 2 مشخص شده است. اغلب برای ساخت فنجان های پلاستیکی ضخیم یا بطری های آب استفاده می شود.

• مقاومت در برابر حرارت: می تواند تا دمای 110 درجه سانتیگراد را تحمل کند، که برای نگهداری آب گرم مناسب است اما برای قرار گرفتن طولانی مدت در دمای بالا مناسب نیست (مثلاً جوشاندن آب در فنجان باقی مانده برای ساعت ها ممکن است باعث نرم شدن جزئی شود). در مایکروویو ایمن نیست.

• ایمنی: HDPE غیر سمی، بی بو و پایداری شیمیایی خوبی است. این ماده حاوی مواد مضر مانند BPA یا نرم کننده ها نیست، بنابراین برای تماس با مواد غذایی ایمن است.

• مزایا: دوام بالا (ضخیم و محکم، به راحتی شکسته نمی شود)، مقاومت در برابر رطوبت خوب (مناسب برای نگهداری نوشیدنی ها) و تمیز کردن آسان (قابل شستشو با آب و صابون).

• معایب: شفافیت کم (معمولاً مات، در رنگ‌هایی مانند سفید، آبی یا سبز) و نسبتاً سنگین در مقایسه با PP یا Tritan.

• بهترین برای: لیوان های آب با ظرفیت بزرگ، لیوان های مسافرتی در فضای باز (برای نوشیدنی های سرد یا گرم، نه آب جوش داغ)، و لیوان های تمرینی کودکان (به دلیل استحکام آن).
  
  

5. موادی که باید اجتناب کنید: پلاستیک های غیر مقاوم در برابر حرارت یا بالقوه مضر

در حالی که مواد فوق ایمن و مقاوم در برابر حرارت هستند، برخی از مواد پلاستیکی - حتی اگر برچسب "غذایی مناسب" داشته باشند - برای نوشیدنی های گرم یا استفاده طولانی مدت مناسب نیستند. این موارد عبارتند از:

• پلی اتیلن ترفتالات (PET، مواد کد 1): PET معمولا برای ساخت بطری های پلاستیکی یکبار مصرف (مانند بطری های نوشابه) استفاده می شود. مقاومت حرارتی ضعیفی دارد (فقط تا دمای 60 درجه سانتیگراد را تحمل می کند) و ممکن است در مواجهه با مایعات داغ مواد مضر آزاد کند. برای استفاده مکرر یا نگهداری نوشیدنی گرم مناسب نیست.

• پلی وینیل کلراید (PVC، کد مواد 3): پی وی سی به ندرت برای فنجان های مواد غذایی استفاده می شود زیرا حاوی نرم کننده ها (فتالات ها) است که هنگام گرم شدن به راحتی شسته می شوند. سمی است و برای تماس با غذا باید از مصرف آن اجتناب کرد.

• پلی استایرن (PS، مواد کد 6): PS برای ساخت فنجان های فوم یکبار مصرف یا لیوان های پلاستیکی شفاف استفاده می شود. مقاومت حرارتی ضعیفی دارد (فقط تا دمای 70 تا 80 درجه سانتی گراد را تحمل می کند) و ممکن است در تماس با مایعات داغ استایرن (یک ماده بالقوه مضر) آزاد کند. برای نگهداری نوشیدنی های گرم یا استفاده مکرر مناسب نیست.
  
  

اقدامات احتیاطی کلیدی برای استفاده از لیوان های پلاستیکی درجه یک چیست؟

حتی با یک لیوان پلاستیکی با کیفیت مواد غذایی، استفاده نادرست ممکن است عمر مفید آن را کاهش دهد یا بر ایمنی آن تأثیر بگذارد. در اینجا اقدامات احتیاطی مهمی وجود دارد که باید در نظر داشته باشید:

1. از محدوده دمای توصیه شده تجاوز نکنید

هر ماده پلاستیکی درجه غذایی دارای حداکثر دمای مقاومت در برابر حرارت است - از فنجان فراتر از این محدوده استفاده نکنید. به عنوان مثال:

• فنجان های PP می توانند آب جوش (100 درجه سانتیگراد) را تحمل کنند، اما نباید در اجاق گاز قرار داده شوند (دمای تا 200 درجه سانتیگراد یا بالاتر باعث ذوب شدن پلاستیک می شود).

• فنجان های تریتان یا PCTG می توانند آب جوش را در خود نگه دارند، اما نباید برای نگهداری مایعات در دمای بالاتر از 110 درجه سانتی گراد (مانند روغن داغ یا چای تازه دم شده در دمای 120 درجه سانتی گراد) استفاده شوند.

نکته: دفترچه راهنمای فنجان یا علامت دما روی بدنه فنجان (به عنوان مثال، "حداکثر دمای 120 درجه سانتیگراد") را بررسی کنید تا محدوده دمای ایمن را تأیید کنید.

2. از استفاده از پاک کننده ها یا برس های ساینده خودداری کنید

استفاده از پشم فولادی، برس های سخت یا پاک کننده های ساینده (مثلاً پودر شستشو) برای تمیز کردن فنجان باعث خراشیدگی سطح پلاستیک می شود. خراش ها می توانند حاوی باکتری ها باشند (که تمیز کردن آنها دشوار است) و ممکن است باعث شود که مواد سریعتر تجزیه شوند و خطر مهاجرت مواد مضر را افزایش دهند.

روش تمیز کردن صحیح: برای تمیز کردن فنجان از یک اسفنج یا پارچه نرم با مواد شوینده خنثی (مثلاً صابون ظرفشویی) استفاده کنید. برای لکه های سرسخت (مثلاً لکه های قهوه)، فنجان را در آب گرم با مقدار کمی جوش شیرین به مدت 10 تا 15 دقیقه خیس کنید، سپس به آرامی پاک کنید.

3. از فنجان برای مدت طولانی بیشتر از عمر مفید آن استفاده نکنید

درجه غذایی plastic cups have a service life (usually 1-3 years, depending on the material and frequency of use). Over time, the plastic will age due to repeated use, cleaning, and exposure to heat or sunlight—this may cause the material to become brittle, discolored, or lose its chemical stability.

علائم تعویض فنجان: بدنه فنجان زرد، ترک خورده یا بدشکل می شود. سطح زبر می شود یا خراش هایی ایجاد می شود که تمیز کردن آنها دشوار است. یا فنجان حتی بعد از تمیز کردن بو متصاعد می کند.

4. از نگهداری فنجان در محیط های شدید خودداری کنید

• محیط های با دمای بالا: فنجان را در خودرو زیر نور مستقیم خورشید قرار ندهید (دمای داخل خودرو در تابستان به 60 تا 80 درجه سانتی گراد می رسد)، زیرا ممکن است باعث پیری سریع پلاستیک یا ترشح مواد مضر شود.

• محیط‌های با دمای پایین: در حالی که بیشتر پلاستیک‌های مواد غذایی در برابر یخ زدگی مقاوم هستند، نگهداری طولانی‌مدت در فریزر (زیر ۲۰ درجه سانتی‌گراد) ممکن است پلاستیک را شکننده و در هنگام بیرون آوردن و استفاده آسان کند.
  
  

5. فنجان را قبل از اولین استفاده کاملاً تمیز کنید

لیوان‌های پلاستیکی جدید ممکن است مواد تولیدی باقی‌مانده (مانند عوامل آزادکننده کپک) یا گرد و غبار بسته‌بندی داشته باشند. قبل از اولین استفاده، فنجان را کاملا با آب گرم و مواد شوینده خنثی بشویید، سپس آن را با آب تمیز بشویید. همچنین می توانید فنجان را به مدت 5 دقیقه (در صورت اجازه مواد) در آب جوش خیس کنید تا ضدعفونی شود.

انتخاب یک لیوان پلاستیکی ایمن و مقاوم در برابر حرارت به دو مرحله کلیدی نیاز دارد: اول، تسلط بر روش‌های شناسایی (علامت‌های بررسی، مشاهده ظاهر، بوی برای بو، تست مقاومت در برابر حرارت، و بررسی اطلاعات سازنده) برای اجتناب از محصولات غیرغذایی. دوم، مواد مناسب را بر اساس نیاز خود انتخاب کنید (PP برای نوشیدنی های گرم روزانه، Tritan/PCTG برای شفافیت و ویژگی های بدون BPA، HDPE برای استحکام).

با رعایت اقدامات احتیاطی برای استفاده - مانند تجاوز نکردن از محدوده دما، استفاده از روش‌های تمیز کردن ملایم، و تعویض منظم فنجان - می‌توانید مطمئن شوید که لیوان پلاستیکی مناسب و بادوام باقی می‌ماند. به یاد داشته باشید، یک لیوان پلاستیکی با کیفیت مواد غذایی نه تنها یک ابزار مناسب روزانه است، بلکه تضمینی برای سلامتی شماست.